INTERTEKSTUALNOST POEME PUSTA ZEMLJA T.S. ELIOTA

Apstrakt

U ovom radu ćemo nastojati da putem interpretativnog modela proizašlog iz intertekstualne semiotičke teorije pjesništva Mišela Rifatera i primjenjenog na poetski tekst Puste zemljeT.S. Eliota rasvijetlimo pojam intertekstualnosti i razotkrijemointertekstualni potencijal koji je u Eliotovojpoemiuvidio Klint Bruks [Cleanth Brooks], naglašavajući neophodnost tumačenja poeme koje je zasnovano na prepoznavanju adekvatnih biblijskih hipograma kao varijanti skrivene matrice teksta, a što detaljnom analizom poetskog teksta Eliotove poeme dokazujemo u ovom radu. Kao uvod empirijskoj primjeni teorijskih koncepata intertekstualnosti na navedeni pjesnički tekst, po uzoru na Rifaterov hermeneutički model tumačenja teksta, pokušaćemo da damo kratak pregled teorijske geneze pojmovnog određenja intertekstualnosti, počevši od uvođenja neologizma intertekstualnosti od strane Julije Kristeve, preko koncepta opšte intertekstualnosti razmatranog u svjetlu postmoderne poststrukturalističke i dekonstrukcijske teorije Rolana Barta i Žaka Deride, pa sve do razmatranja koncepta posebne intertekstualnosti ograničenog na domen književnosti u okviru Rifaterove intertekstualne semiotike poezije.Primjenominterpretativnog modela proizašlog iz intertekstualne semiotičke teorije pjesništva Majkla Rifateradošli smo do otkrića premakome je sinergijsko samilosno djelovanje božanskog protagoniste kao subjekta pretpostavljene matrice i sekularizovanog društva koje kao objekat pretpostavljene matrice ima šansu da se rehabilituje ukoliko se vrati na put vjere zapravo ključ razumijevanja poetskog teksta koji nas preko intertekstualne mreže aktualnog biblijskog hipograma vodi ka religioznometafizičkom smislu poeme.